.financity-logo { display: none; } .single footer, .single .financity-blog-title-wrap{ display:none !important; } tribe-bar-date-filter table { width: 100%; text-align: left; margin-bottom: 10px; } table tr td { padding: 0px;} /* div.gdlr-core-column-20 { position: fixed; right: 0; }*/ .wpcf7-form-control { background-color: #FFFFFF; } ..gdlr-core-page-builder-body { background-color: #FFFFFF; } body .gdlr-core-blog-full .gdlr-core-excerpt-read-more { display: none; }

Nieuwsbrief jan 22 1.5

De Sneeuwtraining in Wagrain. Een sportief succes

kind skied

Het had wat voeten in de aarde, of beter gezegd schoenen in de verse sneeuw…  het doorzetten van onze veertiendaagse sneeuwtraining in Oostenrijk. De sneeuwtrainingen zijn weken waar de Wolfskamer wedstrijdsporters steeds weer naar uitkijken. Maar vlak voor het vertrek op vrijdag 24 december kondigde de Oostenrijkse regering zeer scherpe maatregelen af voor Nederlandse skiërs. Dus de hele ploeg moest halsoverkop een dag, (of was het een nacht?), eerder in de auto’s naar Wagrain.

Het was zeer de moeite waard en de groep van 13 atleten stal ook bij onderlinge wedstrijden met lokale clubs de show.

Het is fijn voor een wedstrijdploeg als de atleten en de trainers en ouders een gedreven en saamhorig team vormen. Dat komt vaak anders voor bij sporten die een sterk individualistische karakteristiek hebben, zoals paardensport, karting of zeilen.

In het team van Wolfskamer Wintersport heerst een echt sportief klimaat. Gedreven trainers werken nauw samen met betrokken ouders die ook veel vrijwilligerswerk doen voor het team.

Het toonde zich ook weer in Wagrain. De strikte Covid situatie en dito maatregelen en het bijtijds wat mindere en regenachtige weer, vormden geen belemmering om hard te trainen en veel mogelijkheden op de pistes en in het talentenpalet van de teamleden aan te spreken.

groepsfoto

De Oostenrijkse en ook Nederlandse bond hadden officiële wedstrijden “uit de lucht gehaald”. Maar op informele basis hadden wedstrijdteams terplekke daarentegen niet-officiële wedstrijden georganiseerd, wat de sportvreugde sterk vergrootte. En vooral leuk was dat we daarbij relatief vaak podiumplaatsen pakten.

In de tweede week viel veel sneeuw en hadden we ook te maken met het Covid spook. Één familie moest bij het einde ook de biezen pakken om in quarantaine te gaan. En een onschuldig team-etentje werd ook trainer Ruud Kalsbeek te veel waardoor zijn vrije ruimte teruggebracht werd tot zijn appartementskamer. Maar het mocht de pret niet drukken en Zibi, de andere trainer, pakte de draad feilloos op, her en der actief ondersteund door ouders in hun vrijwilligersrol. Inmiddels hebben we er zo’n vier weken sneeuwtraining opzitten dit seizoen.